Όλα τα… λεφτά είναι στο ποιος θα τρέξει το πλάνο σωτηρίας του Παναθηναϊκού

Πολύ καλά έκανε ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος και χαμήλωσε αμέσως τους τόνους μετά την πρώτη συνάντηση που είχε ο ίδιος και οι επιχειρηματίες που στέκονται στο πλευρό του με την επιτροπή παλαιμάχων του Παναθηναϊκού. Το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί σε αυτή τη δύσκολη καμπή είναι να δημιουργηθούν λανθασμένες προσδοκίες στον κόσμο της ομάδας που αγωνιά για μια μόνιμη λύση.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί είναι τόσο οριακή που δεν υπάρχει χώρος για παρερμηνείες. Αν ο κόσμος πιστέψει ότι βρέθηκαν οι μάγοι με τα δώρα που θα συναντήσουν τον επόμενο Μεσσία, θα κάνει τεράστιο λάθος. Γι’ αυτό κι ένας σοβαρός μπίζνεσμαν όπως αυτός φρόντισε να καταγραφεί από τα μικρόφωνα και τους δημοσιογράφους ξεκάθαρα η πρόθεσή του.

Από τα πρώτα στοιχεία που βγαίνουν μετά το ραντεβού προκύπτει πως δεν υπάρχει κάποια δεδομένο συμπαγές μπλοκ «λεφτάδων» που εμφανίστηκαν από το πουθενά με χρήμα και υποσχέσεις. Άλλωστε με βάση τα οικονομικά στοιχεία της ΠΑΕ τα οποία ήρθαν στο φως μετά την προηγούμενη απόπειρα (εκείνη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου) να αναλάβει, είναι δεδομένο πως θα χρειαζόταν πολύ «χοντρό» πακέτο για να συμβεί κάτι τέτοιο.

Πιθανό αυτά τα πρώτα στοιχεία που μαθαίνουμε από το ρεπορτάζ να μην καλύπτουν τις ανάγκες και τα όνειρα των φιλάθλων του Παναθηναϊκού. Αλλά όσο κυνικό κι αν μοιάζει, οι δικές τους επιθυμίες και τα δικά τους «θέλω» έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Εκείνο που προέχει είναι να σωθεί η χρονιά. Να μην έρθουν ακόμη χειρότερες μέρες, με όσα κακά μπορεί να φέρουν αυτές μαζί τους.

Έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες, σημασία έχει το σήμερα και το τώρα. Δεν υπάρχει η άνεση που χαρίζει ο χρόνος. Για τον Παναθηναϊκό δεν υπάρχουν τέτοιες πολυτέλειες. Επί της ουσίας αυτό που ξέρουμε είναι πως ο κ. Θεοδωρόπουλος σε πρώτη φάση σκιαγράφησε το πλαίσιο της βοήθειας που μπορεί να προσφέρει, των συμπαικτών που είναι σε θέση να εμπλέξει και της απαραίτητης και αναγκαίας «πλάτης» που θα χρειαστεί να βάλει ο κόσμος.

Όταν το πλάνο δεν είναι το ιδεατό, τότε τεράστια σημασία αποκτά όχι τόσο το ίδιο το σχέδιο, όσο το προφίλ εκείνων που θα κληθούν να το υλοποιήσουν. Με λίγα λόγια, αν ερχόταν αύριο το πρωί ο Αμπράμοβιτς και δεσμευόταν πως θα έβαζε 200-300 εκατομμύρια ευρώ, δεν θα υπήρχε συζήτηση. Επειδή, όμως, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και σωτήρας δεν έρχεται από πουθενά, περνάμε στο παρασύνθημα.

Εφόσον μετά και τη δεύτερη συνάντηση οριστικοποιηθεί με ποιον τρόπο θα αντληθούν κεφάλαια από τη λαϊκή βάση των οπαδών ή κάποιο κονσόρτσιουμ επιχειρηματιών, θα χρειαστεί να καταστεί ξεκάθαρο το ποιος και με ποιον τρόπο θα «τρέξει» το πρότζεκτ.

Ήδη στους πράσινους υπάρχει η προηγούμενη εμπειρία της πολυμετοχικότητας αλλά και της Παναθηναϊκής Συμμαχίας. Οπότε είναι λογικό να διαπιστώνεται και το σχετικό «μούδιασμα» στο άκουσμα του παρόντος σχεδίου. Για να υπάρξει η ελάχιστη πιθανότητα επιτυχίας (όπου επιτυχία είναι να μην διαλυθεί η ομάδα αγωνιστικά και οικονομικά) θα πρέπει να υπάρχει ένα μίνιμουμ επίπεδο εμπιστοσύνης στο μυαλό των φιλάθλων, αλλά και των επώνυμων Παναθηναϊκών.

Εφόσον τα πράγματα το επόμενο διάστημα κυλήσουν στους άξονες που φάνηκαν σήμερα, θα πρέπει τα πρόσωπα που θα βγουν μπροστά και θα ζητήσουν τον οβολό και τη στήριξη των υπολοίπων να είναι αρκετά άφθαρτοι ώστε να εμπνεύσουν και αρκετά ικανοί ώστε να καταφέρουν να κουμαντάρουν το «καράβι» μέχρι το καλοκαίρι, πριν αυτό πέσει στα βράχια. Αυτό είναι και το πρώτο, μεγάλο στοίχημα που θα πρέπει να κερδηθεί, πριν γίνει οποιαδήποτε συζήτηση για… καλύτερες μέρες.